participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo praesēnsus praesēnsă praesēnsum
genitivo praesēnsī praesēnsae praesēnsī
dativo praesēnsō praesēnsae praesēnsō
accusativo praesēnsŭm praesēnsăm praesēnsum
vocativo praesēnsĕ praesēnsă praesēnsum
ablativo praesēnsō praesēnsā praesēnsō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo praesēnsī praesēnsae praesēnsă
genitivo praesēnsōrum praesēnsārum praesēnsōrum
dativo praesēnsīs praesēnsīs praesēnsīs
accusativo praesēnsōs praesēnsās praesēnsă
vocativo praesēnsī praesēnsae praesēnsă
ablativo praesēnsīs praesēnsīs praesēnsīs

praesensus

  1. participio perfetto di praesentiō
prae | sēn | sŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯ˈseːn.sus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛˈsen.sus/

dal verbo praesentiō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)