Latino modifica

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo relictus relictă relictum
genitivo relictī relictae relictī
dativo relictō relictae relictō
accusativo relictŭm relictăm relictum
vocativo relictĕ relictă relictum
ablativo relictō relictā relictō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo relictī relictae relictă
genitivo relictōrum relictārum relictōrum
dativo relictīs relictīs relictīs
accusativo relictōs relictās relictă
vocativo relictī relictae relictă
ablativo relictīs relictīs relictīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo relictŭs relictūs
genitivo relictūs relictŭŭm
dativo relictŭī relictĭbŭs
accusativo relictŭm relictūs
vocativo relictŭs relictūs
ablativo relictū relictĭbŭs

 Sostantivo

relictus m sing, quarta declinazione (genitivo: relictus)

  1. abbandono, l'atto dell'abbandonare, del lasciare

 Voce verbale

relictus

  1. participio perfetto di relinquō

  Sillabazione modifica

rĕ | lĭc | tŭs

  Pronuncia modifica

  • (pronuncia classica) IPA: /reˈlik.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /reˈlik.tus/

 Etimologia / Derivazione modifica

dal verbo relinquō

  Sinonimi modifica