soluturam

  1. accusativo femminile singolare del participio futuro (solūtūrus) di solvō
sŏ | lū | tū | răm
  • (pronuncia classica) IPA: /so.luːˈtuː.ram/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /so.luˈtu.ram/

vedi solūtūrus, solvō