soluturos

  1. accusativo maschile plurale del participio futuro (solūtūrus) di solvō
sŏ | lū | tū | rōs
  • (pronuncia classica) IPA: /so.luːˈtuː.roːs/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /so.luˈtu.ros/

vedi solūtūrus, solvō