διωκτήρ

Greco antico

Sostantivo

διωκτήρ

Terza declinazione maschile in liquida ossitona (lunga)

Caso	Singolare	Duale	Plurale
Nominativo	ὁ διωκτήρ	τὼ διωκτῆρε	οἱ διωκτῆρες
Genitivo	τοῦ διωκτῆρος	τοῖν διωκτήροιν	τῶν διωκτήρων
Dativo	τῷ διωκτῆρι	τοῖν διωκτήροιν	τοῖς διωκτήρσι(ν)
Accusativo	τὸν διωκτῆρα	τὼ διωκτῆρε	τοὺς διωκτῆρας
Vocativo	ὦ διωκτήρ	ὦ διωκτῆρε	ὦ διωκτῆρες

1. inseguitore

Pronuncia

diōktḕr

Termini correlati

• διώκω