Appendice:Coniugazioni/Latino/appropero

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		approperō, approperās, approperāvī, approperātum, approperāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		approperāre	approperārī	approperāvisse	approperātum esse	approperātūrum esse	approperātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		approperāns		approperātus		approperātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		approperandī	approperandō	approperandum	approperandō
gerundivo		approperandus
supino		approperātum (ablativo: approperātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	approperō	approperās	approperat	approperāmus	approperātis	approperant
	imperfetto	approperābam	approperābās	approperābat	approperābāmus	approperābātis	approperābant
	futuro semplice	approperābō	approperābis	approperābit	approperābĭmus	approperābĭtis	approperābunt
	perfetto	approperāvī	approperāvīstī	approperāvit	approperāvĭmus	approperāvīstis	approperāvērunt, approperāvēre
	piuccheperfetto	approperāvĕram	approperāvĕrās	approperāvĕrat	approperāverāmus	approperāverātis	approperāvĕrant
	futuro anteriore	approperāvĕrō	approperāvĕris	approperāvĕrit	approperāverĭmus	approperāverĭtis	approperāvĕrint
passivo	presente	approperor	approperāris, approperāre	approperātur	approperāmur	approperāmĭnī	approperantur
	imperfetto	approperābar	approperābāris, approperābāre	approperabātur	approperābāmur	approperābāmĭnī	approperābantur
	futuro semplice	approperābor	approperābĕris, approperābere	approperābĭtur	approperābĭmur	approperābimĭnī	approperābuntur
	perfetto	participio passato (approperātus) seguito dall’indicativo presente di sum approperātus sum approperātus es approperātus est approperātī sumus approperātī estis approperātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (approperātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum approperātus eram approperātus erās approperātus erat approperātī erāmus approperātī erātis approperātī erant
	futuro anteriore	participio passato (approperātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum approperātus erō approperātus eris approperātus erit approperātī erimus approperātī eritis approperātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	approperem	approperēs	approperet	approperēmus	approperētis	approperent
	imperfetto	approperārem	approperārēs	approperāret	approperārēmus	approperārētis	approperārent
	perfetto	approperāvĕrim	approperāvĕris	approperāvĕrit	approperāverĭmus	approperāverĭtis	approperāvĕrint
	piuccheperfetto	approperāvissem	approperāvissēs	approperāvisset	approperāvissēmus	approperāvissētis	approperāvissent
passivo	presente	approperer	approperēris, approperēre	approperētur	approperēmur	approperēmĭnī	approperentur
	imperfetto	approperārer	approperārēris, approperārēre	approperārētur	approperārēmur	approperārēminī	approperārentur
	perfetto	participio passato (approperātus) seguito dal congiuntivo presente di sum approperātus sim approperātus sis approperātus sit approperātī simus approperātī sitis approperātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (approperātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum approperātus essem approperātus essēs approperātus esset approperātī essēmus approperātī essētis approperāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	approperā	—	—	approperāte	—
	futuro	—	approperātō	approperātō	—	approperātōte	approperantō
passivo	presente	—	approperāre	—	—	approperāminī	—
	futuro	—	approperātor	approperātor	—	approperāminor	approperantor