Appendice:Coniugazioni/Latino/dedico

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēdicō, dēdicās, dēdicāvī, dēdicātum, dēdicāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēdicāre	dēdicārī	dēdicāvisse	dēdicātum esse	dēdicātūrum esse	dēdicātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		dēdicāns		dēdicātus		dēdicātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēdicandī	dēdicandō	dēdicandum	dēdicandō
gerundivo		dēdicandus
supino		dēdicātum (ablativo: dēdicātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēdicō	dēdicās	dēdicat	dēdicāmus	dēdicātis	dēdicant
	imperfetto	dēdicābam	dēdicābās	dēdicābat	dēdicābāmus	dēdicābātis	dēdicābant
	futuro semplice	dēdicābō	dēdicābis	dēdicābit	dēdicābĭmus	dēdicābĭtis	dēdicābunt
	perfetto	dēdicāvī	dēdicāvīstī	dēdicāvit	dēdicāvĭmus	dēdicāvīstis	dēdicāvērunt, dēdicāvēre
	piuccheperfetto	dēdicāvĕram	dēdicāvĕrās	dēdicāvĕrat	dēdicāverāmus	dēdicāverātis	dēdicāvĕrant
	futuro anteriore	dēdicāvĕrō	dēdicāvĕris	dēdicāvĕrit	dēdicāverĭmus	dēdicāverĭtis	dēdicāvĕrint
passivo	presente	dēdicor	dēdicāris, dēdicāre	dēdicātur	dēdicāmur	dēdicāmĭnī	dēdicantur
	imperfetto	dēdicābar	dēdicābāris, dēdicābāre	dēdicabātur	dēdicābāmur	dēdicābāmĭnī	dēdicābantur
	futuro semplice	dēdicābor	dēdicābĕris, dēdicābere	dēdicābĭtur	dēdicābĭmur	dēdicābimĭnī	dēdicābuntur
	perfetto	participio passato (dēdicātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēdicātus sum dēdicātus es dēdicātus est dēdicātī sumus dēdicātī estis dēdicātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēdicātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēdicātus eram dēdicātus erās dēdicātus erat dēdicātī erāmus dēdicātī erātis dēdicātī erant
	futuro anteriore	participio passato (dēdicātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēdicātus erō dēdicātus eris dēdicātus erit dēdicātī erimus dēdicātī eritis dēdicātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēdicem	dēdicēs	dēdicet	dēdicēmus	dēdicētis	dēdicent
	imperfetto	dēdicārem	dēdicārēs	dēdicāret	dēdicārēmus	dēdicārētis	dēdicārent
	perfetto	dēdicāvĕrim	dēdicāvĕris	dēdicāvĕrit	dēdicāverĭmus	dēdicāverĭtis	dēdicāvĕrint
	piuccheperfetto	dēdicāvissem	dēdicāvissēs	dēdicāvisset	dēdicāvissēmus	dēdicāvissētis	dēdicāvissent
passivo	presente	dēdicer	dēdicēris, dēdicēre	dēdicētur	dēdicēmur	dēdicēmĭnī	dēdicentur
	imperfetto	dēdicārer	dēdicārēris, dēdicārēre	dēdicārētur	dēdicārēmur	dēdicārēminī	dēdicārentur
	perfetto	participio passato (dēdicātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēdicātus sim dēdicātus sis dēdicātus sit dēdicātī simus dēdicātī sitis dēdicātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēdicātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēdicātus essem dēdicātus essēs dēdicātus esset dēdicātī essēmus dēdicātī essētis dēdicāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēdicā	—	—	dēdicāte	—
	futuro	—	dēdicātō	dēdicātō	—	dēdicātōte	dēdicantō
passivo	presente	—	dēdicāre	—	—	dēdicāminī	—
	futuro	—	dēdicātor	dēdicātor	—	dēdicāminor	dēdicantor