Appendice:Coniugazioni/Latino/defaenero

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēfaenerō, dēfaenerās, dēfaenerāvī, dēfaenerātum, dēfaenerāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēfaenerāre	dēfaenerari	dēfaenerāvisse	dēfaenerātum esse	dēfaenerāturum esse	dēfaenerātum iri
participio		presente		perfetto		futuro
		dēfaenerans		dēfaenerātus		dēfaenerāturus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēfaenerandi	dēfaenerando	dēfaenerandum	dēfaenerando
gerundivo		dēfaenerandus
supino		dēfaenerātum (ablativo: dēfaenerātu)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfaenerō	dēfaenerās	dēfaenerat	dēfaenerāmus	dēfaenerātis	dēfaenerānt
	imperfetto	dēfaenerābam	dēfaenerābas	dēfaenerābat	dēfaenerabāmus	dēfaenerabātis	dēfaenerābant
	futuro semplice	dēfaenerābo	dēfaenerābis	dēfaenerābit	dēfaenerabĭmus	dēfaenerabĭtis	dēfaenerābunt
	perfetto	dēfaenerāvī	dēfaenerāvīsti	dēfaenerāvit	dēfaenerāvĭmus	dēfaenerāvīstis	dēfaenerāvērunt, dēfaenerāvēre
	piuccheperfetto	dēfaenerāvĕram	dēfaenerāvĕras	dēfaenerāvĕrat	dēfaenerāverāmus	dēfaenerāverātis	dēfaenerāvĕrant
	futuro anteriore	dēfaenerāvĕro	dēfaenerāvĕris	dēfaenerāvĕrit	dēfaenerāverĭmus	dēfaenerāverĭtis	dēfaenerāvĕrint
passivo	presente	dēfaeneror	dēfaenerāris, dēfaenerāre	dēfaenerātur	dēfaenerāmur	dēfaenerāmĭni	dēfaenerāntur
	imperfetto	dēfaenerābar	dēfaenerabāris, dēfaenerābāre	dēfaenerabātur	dēfaenerabāmur	dēfaenerabāmĭni	dēfaenerabāntur
	futuro semplice	dēfaenerābor	dēfaenerabĕris, dēfaenerābere	dēfaenerābĭtur	dēfaenerābĭmur	dēfaenerabimĭni	dēfaenerabūntur
	perfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēfaenerātus sum dēfaenerātus es dēfaenerātus est dēfaenerāti sumus dēfaenerāti estis dēfaenerāti sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēfaenerātus eram dēfaenerātus eras dēfaenerātus erat dēfaenerāti eramus dēfaenerāti eratis dēfaenerāti erant
	futuro anteriore	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēfaenerātus ero dēfaenerātus eris dēfaenerātus erit dēfaenerāti erimus dēfaenerāti eritis dēfaenerāti erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfaenerem	dēfaeneres	dēfaeneret	dēfaenerēmus	dēfaenerētis	dēfaenerent
	imperfetto	dēfaenerārem	dēfaenerāres	dēfaenerāret	dēfaenerarēmus	dēfaenerarētis	dēfaenerārent
	perfetto	dēfaenerāvĕrim	dēfaenerāvĕris	dēfaenerāvĕrit	dēfaenerāverĭmus	dēfaenerāverĭtis	dēfaenerāvĕrint
	piuccheperfetto	dēfaenerāvissem	dēfaenerāvisses	dēfaenerāvisset	dēfaenerāvissēmus	dēfaenerāvissētis	dēfaenerāvissent
passivo	presente	dēfaenerer	dēfaenerēris, dēfaenerēre	dēfaenerētur	dēfaenerēmur	dēfaeneremĭni	dēfaenerēntur
	imperfetto	dēfaenerarer	dēfaenerareris, dēfaenerārēre	dēfaeneraretur	dēfaeneraremur	dēfaeneraremini	dēfaenerarentur
	perfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēfaenerātus sim dēfaenerātus sis dēfaenerātus sit dēfaenerāti simus dēfaenerāti sitis dēfaenerāti sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēfaenerātus essem dēfaenerātus esses dēfaenerātus esset dēfaenerāti essemus dēfaenerāti essetis dēfaenerāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēfaenerā	—	—	dēfaenerāte	—
	futuro	—	dēfaenerāto	dēfaenerāto	—	dēfaeneratōte	dēfaenerānto
passivo	presente	—	dēfaenerare	—	—	dēfaeneramini	—
	futuro	—	dēfaenerātor	dēfaenerātor	—	dēfaeneraminor	dēfaenerantor