Appendice:Coniugazioni/Latino/defaenero

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēfaenerō, dēfaenerās, dēfaenerāvī, dēfaenerātum, dēfaenerāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēfaenerāre	dēfaenerārī	dēfaenerāvisse	dēfaenerātum esse	dēfaenerātūrum esse	dēfaenerātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		dēfaenerāns		dēfaenerātus		dēfaenerātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēfaenerandī	dēfaenerandō	dēfaenerandum	dēfaenerandō
gerundivo		dēfaenerandus
supino		dēfaenerātum (ablativo: dēfaenerātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfaenerō	dēfaenerās	dēfaenerat	dēfaenerāmus	dēfaenerātis	dēfaenerant
	imperfetto	dēfaenerābam	dēfaenerābās	dēfaenerābat	dēfaenerābāmus	dēfaenerābātis	dēfaenerābant
	futuro semplice	dēfaenerābō	dēfaenerābis	dēfaenerābit	dēfaenerābĭmus	dēfaenerābĭtis	dēfaenerābunt
	perfetto	dēfaenerāvī	dēfaenerāvīstī	dēfaenerāvit	dēfaenerāvĭmus	dēfaenerāvīstis	dēfaenerāvērunt, dēfaenerāvēre
	piuccheperfetto	dēfaenerāvĕram	dēfaenerāvĕrās	dēfaenerāvĕrat	dēfaenerāverāmus	dēfaenerāverātis	dēfaenerāvĕrant
	futuro anteriore	dēfaenerāvĕrō	dēfaenerāvĕris	dēfaenerāvĕrit	dēfaenerāverĭmus	dēfaenerāverĭtis	dēfaenerāvĕrint
passivo	presente	dēfaeneror	dēfaenerāris, dēfaenerāre	dēfaenerātur	dēfaenerāmur	dēfaenerāmĭnī	dēfaenerantur
	imperfetto	dēfaenerābar	dēfaenerābāris, dēfaenerābāre	dēfaenerabātur	dēfaenerābāmur	dēfaenerābāmĭnī	dēfaenerābantur
	futuro semplice	dēfaenerābor	dēfaenerābĕris, dēfaenerābere	dēfaenerābĭtur	dēfaenerābĭmur	dēfaenerābimĭnī	dēfaenerābuntur
	perfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēfaenerātus sum dēfaenerātus es dēfaenerātus est dēfaenerātī sumus dēfaenerātī estis dēfaenerātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēfaenerātus eram dēfaenerātus erās dēfaenerātus erat dēfaenerātī erāmus dēfaenerātī erātis dēfaenerātī erant
	futuro anteriore	participio passato (dēfaenerātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēfaenerātus erō dēfaenerātus eris dēfaenerātus erit dēfaenerātī erimus dēfaenerātī eritis dēfaenerātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfaenerem	dēfaenerēs	dēfaeneret	dēfaenerēmus	dēfaenerētis	dēfaenerent
	imperfetto	dēfaenerārem	dēfaenerārēs	dēfaenerāret	dēfaenerārēmus	dēfaenerārētis	dēfaenerārent
	perfetto	dēfaenerāvĕrim	dēfaenerāvĕris	dēfaenerāvĕrit	dēfaenerāverĭmus	dēfaenerāverĭtis	dēfaenerāvĕrint
	piuccheperfetto	dēfaenerāvissem	dēfaenerāvissēs	dēfaenerāvisset	dēfaenerāvissēmus	dēfaenerāvissētis	dēfaenerāvissent
passivo	presente	dēfaenerer	dēfaenerēris, dēfaenerēre	dēfaenerētur	dēfaenerēmur	dēfaenerēmĭnī	dēfaenerentur
	imperfetto	dēfaenerārer	dēfaenerārēris, dēfaenerārēre	dēfaenerārētur	dēfaenerārēmur	dēfaenerārēminī	dēfaenerārentur
	perfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēfaenerātus sim dēfaenerātus sis dēfaenerātus sit dēfaenerātī simus dēfaenerātī sitis dēfaenerātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēfaenerātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēfaenerātus essem dēfaenerātus essēs dēfaenerātus esset dēfaenerātī essēmus dēfaenerātī essētis dēfaenerāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēfaenerā	—	—	dēfaenerāte	—
	futuro	—	dēfaenerātō	dēfaenerātō	—	dēfaenerātōte	dēfaenerantō
passivo	presente	—	dēfaenerāre	—	—	dēfaenerāminī	—
	futuro	—	dēfaenerātor	dēfaenerātor	—	dēfaenerāminor	dēfaenerantor