Appendice:Coniugazioni/Latino/enitor

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione, deponente
paradigma
		ēnītor, ēnītĕris, ēnītĕre, ēnīsus sum, ēnīsum, ēnīti
infinito		presente		perfetto		futuro
		ēnīti		ēnīsum esse		ēnīsum iri
participio		presente		perfetto		futuro
		ēnītens		ēnīsus		ēnīsūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		ēnītendi	ēnītendo	ēnītendum	ēnītendo
gerundivo		ēnītendus
supino		ēnīsum (ablativo: ēnīsu)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
presente		ēnītor	ēnītĕris, ēnītĕre	ēnītĭtur	ēnītĭmur	ēnītimĭni	ēnītuntur
imperfetto		ēnītēbar	ēnītēbāris, ēnītēbāre	ēnītēbātur	ēnītēbāmur	ēnītebāmĭni	ēnītēbāntur
futuro semplice		ēnītar	ēnītēris, ēnītēre	ēnītētur	ēnītēmur	ēnītēmĭni	ēnītēntur
perfetto		participio passato (ēnīsus) seguito dall’indicativo presente di sum ēnīsus sum ēnīsus es ēnīsus est ēnīsi sumus ēnīsi estis ēnīsi sunt
piuccheperfetto		participio passato (ēnīsus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum ēnīsus eram ēnīsus eras ēnīsus erat ēnīsi eramus ēnīsi eratis ēnīsi erant
futuro anteriore		participio passato (ēnīsus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum ēnīsus ero ēnīsus eris ēnīsus erit ēnīsi erimus ēnīsi eritis ēnīsi erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
presente		ēnītar	ēnītāris, ēnītāre	ēnītātur	ēnītāmur	ēnītāmĭni	ēnītāntur
imperfetto		ēnītĕrer	ēnīterēris, ēnīterēre	ēnīterētur	ēnīterēmur	ēnīterēmĭni	ēnīterēntur
perfetto		participio passato (ēnīsus) seguito dal congiuntivo presente di sum ēnīsus sim ēnīsus sis ēnīsus sit ēnīsi simus ēnīsi sitis ēnīsi sint
piuccheperfetto		participio passato (ēnīsus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum ēnīsus essem ēnīsus esses ēnīsus esset ēnīsi essemus ēnīsi essetis ēnīsi essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
presente		—	ēnītere	—	—	ēnītimini	—
futuro		—	ēnītitor	ēnītitor	—	n.e.	ēnītuntor