Appendice:Coniugazioni/Latino/obtego

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione
paradigma
		obtegō, obtegis, obtēxī, obtēctum, obtegĕre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		obtegĕre	obtegī	obtēxisse	obtēctum esse	obtēctūrum esse	obtēctum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		obtegēns		obtēctus		obtēctūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		obtegendī	obtegendō	obtegendum	obtegendō
gerundivo		obtegendus
supino		obtēctum (ablativo: obtēctū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	obtegō	obtegis	obtegit	obtegĭmus	obtegĭtis	obtegunt
	imperfetto	obtegēbam	obtegēbās	obtegēbat	obtegēbāmus	obtegēbātis	obtegēbant
	futuro semplice	obtegam	obtegēs	obteget	obtegēmus	obtegētis	obtegent
	perfetto	obtēxī	obtēxistī	obtēxit	obtēxĭmus	obtēxistis	obtēxērunt, obtēxēre
	piuccheperfetto	obtēxĕram	obtēxĕrās	obtēxĕrat	obtēxerāmus	obtēxerātis	obtēxĕrant
	futuro anteriore	obtēxĕrō	obtēxĕris	obtēxĕrit	obtēxerĭmus	obtēxerĭtis	obtēxĕrint
passivo	presente	obtegor	obtegĕris, obtegĕre	obtegĭtur	obtegĭmur	obtegimĭnī	obteguntur
	imperfetto	obtegēbar	obtegēbāris, obtegēbāre	obtegēbātur	obtegēbāmur	obtegebāmĭnī	obtegēbantur
	futuro semplice	obtegar	obtegēris, obtegēre	obtegētur	obtegēmur	obtegēmĭnī	obtegentur
	perfetto	participio passato (obtēctus) seguito dall’indicativo presente di sum obtēctus sum obtēctus es obtēctus est obtēctī sumus obtēctī estis obtēctī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (obtēctus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum obtēctus eram obtēctus erās obtēctus erat obtēctī erāmus obtēctī erātis obtēctī erant
	futuro anteriore	participio passato (obtēctus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum obtēctus erō obtēctus eris obtēctus erit obtēctī erimus obtēctī eritis obtēctī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	obtegam	obtegās	obtegat	obtegāmus	obtegātis	obtegant
	imperfetto	obtegĕrem	obtegĕrēs	obtegĕret	obtegerēmus	obtegerētis	obtegĕrent
	perfetto	obtēxĕrim	obtēxĕris	obtēxĕrit	obtēxerĭmus	obtēxerĭtis	obtēxĕrint
	piuccheperfetto	obtēxissem	obtēxissēs	obtēxisset	obtēxissēmus	obtēxissētis	obtēxissent
passivo	presente	obtegar	obtegāris, obtegāre	obtegātur	obtegāmur	obtegāmĭnī	obtegantur
	imperfetto	obtegĕrer	obtegerēris, obtegerēre	obtegerētur	obtegerēmur	obtegerēmĭnī	obtegerentur
	perfetto	participio passato (obtēctus) seguito dal congiuntivo presente di sum obtēctus sim obtēctus sis obtēctus sit obtēctī simus obtēctī sitis obtēctī sint
	piuccheperfetto	participio passato (obtēctus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum obtēctus essem obtēctus essēs obtēctus esset obtēctī essēmus obtēctī essētis obtēctī essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	obtegĕ	—	—	obtegĭte	—
	futuro	—	obtegĭtō	obtegĭtō	—	obtegitōte	obteguntō
passivo	presente	—	obtegere	—	—	obtegiminī	—
	futuro	—	obtegitor	obtegitor	—	n.e.	obteguntor