but

  1. ma, però

but m (pl.: buty)

  1. scarpa

būt

  1. essere
  2. Preceduto da un pronome personale al dativo, avere
Coniugazione
Indicativo presente Indicativo passato Indicativo futuro
Prima persona singolare esmu biju būšu
Seconda persona singolare esi biji būši
Terza persona singolare ir bija būš
Prima persona plurale esam bijām būšim
Seconda persona plurale esat bijāt būsiet
Terza persona plurale ir bija būš