participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dirēmptus dirēmptă dirēmptum
genitivo dirēmptī dirēmptae dirēmptī
dativo dirēmptō dirēmptae dirēmptō
accusativo dirēmptŭm dirēmptăm dirēmptum
vocativo dirēmptĕ dirēmptă dirēmptum
ablativo dirēmptō dirēmptā dirēmptō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dirēmptī dirēmptae dirēmptă
genitivo dirēmptōrum dirēmptārum dirēmptōrum
dativo dirēmptīs dirēmptīs dirēmptīs
accusativo dirēmptōs dirēmptās dirēmptă
vocativo dirēmptī dirēmptae dirēmptă
ablativo dirēmptīs dirēmptīs dirēmptīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo dirēmptŭs dirēmptūs
genitivo dirēmptūs dirēmptŭŭm
dativo dirēmptŭī dirēmptĭbŭs
accusativo dirēmptŭm dirēmptūs
vocativo dirēmptŭs dirēmptūs
ablativo dirēmptū dirēmptĭbŭs

diremptus m sing, quarta declinazione (genitivo: diremptus)

  1. separazione, allontanamento, divisione

diremptus

  1. participio perfetto di dirimō
di | rēmp | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /diˈreːmp.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /diˈremp.tus/

dal verbo dirimō