ναέτης

Greco antico

Sostantivo

ναέτης

Prima declinazione maschile in α impura in της parossitona

Caso	Singolare	Duale	Plurale
Nominativo	ὁ ναέτης	τὼ ναέτα	οἱ ναέται
Genitivo	τοῦ ναέτου	τοῖν ναέταιν	τῶν ναετῶν
Dativo	τῷ ναέτῃ	τοῖν ναέταιν	τοῖς ναέταις
Accusativo	τὸν ναέτην	τὼ ναέτα	τοὺς ναέτας
Vocativo	ὦ ναέτα	ὦ ναέτα	ὦ ναέται

1. abitante

Pronuncia

naètēs

Termini correlati

• ναίομαι