Appendice:Coniugazioni/Latino/defensito

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēfensitō, dēfensitās, dēfensitāvī, dēfensitātum, dēfensitāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēfensitāre	dēfensitārī	dēfensitāvisse	dēfensitātum esse	dēfensitātūrum esse	dēfensitātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		dēfensitāns		dēfensitātus		dēfensitātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēfensitandī	dēfensitandō	dēfensitandum	dēfensitandō
gerundivo		dēfensitandus
supino		dēfensitātum (ablativo: dēfensitātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfensitō	dēfensitās	dēfensitat	dēfensitāmus	dēfensitātis	dēfensitant
	imperfetto	dēfensitābam	dēfensitābās	dēfensitābat	dēfensitābāmus	dēfensitābātis	dēfensitābant
	futuro semplice	dēfensitābō	dēfensitābis	dēfensitābit	dēfensitābĭmus	dēfensitābĭtis	dēfensitābunt
	perfetto	dēfensitāvī	dēfensitāvīstī	dēfensitāvit	dēfensitāvĭmus	dēfensitāvīstis	dēfensitāvērunt, dēfensitāvēre
	piuccheperfetto	dēfensitāvĕram	dēfensitāvĕrās	dēfensitāvĕrat	dēfensitāverāmus	dēfensitāverātis	dēfensitāvĕrant
	futuro anteriore	dēfensitāvĕrō	dēfensitāvĕris	dēfensitāvĕrit	dēfensitāverĭmus	dēfensitāverĭtis	dēfensitāvĕrint
passivo	presente	dēfensitor	dēfensitāris, dēfensitāre	dēfensitātur	dēfensitāmur	dēfensitāmĭnī	dēfensitantur
	imperfetto	dēfensitābar	dēfensitābāris, dēfensitābāre	dēfensitabātur	dēfensitābāmur	dēfensitābāmĭnī	dēfensitābantur
	futuro semplice	dēfensitābor	dēfensitābĕris, dēfensitābere	dēfensitābĭtur	dēfensitābĭmur	dēfensitābimĭnī	dēfensitābuntur
	perfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēfensitātus sum dēfensitātus es dēfensitātus est dēfensitātī sumus dēfensitātī estis dēfensitātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēfensitātus eram dēfensitātus erās dēfensitātus erat dēfensitātī erāmus dēfensitātī erātis dēfensitātī erant
	futuro anteriore	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēfensitātus erō dēfensitātus eris dēfensitātus erit dēfensitātī erimus dēfensitātī eritis dēfensitātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfensitem	dēfensitēs	dēfensitet	dēfensitēmus	dēfensitētis	dēfensitent
	imperfetto	dēfensitārem	dēfensitārēs	dēfensitāret	dēfensitārēmus	dēfensitārētis	dēfensitārent
	perfetto	dēfensitāvĕrim	dēfensitāvĕris	dēfensitāvĕrit	dēfensitāverĭmus	dēfensitāverĭtis	dēfensitāvĕrint
	piuccheperfetto	dēfensitāvissem	dēfensitāvissēs	dēfensitāvisset	dēfensitāvissēmus	dēfensitāvissētis	dēfensitāvissent
passivo	presente	dēfensiter	dēfensitēris, dēfensitēre	dēfensitētur	dēfensitēmur	dēfensitēmĭnī	dēfensitentur
	imperfetto	dēfensitārer	dēfensitārēris, dēfensitārēre	dēfensitārētur	dēfensitārēmur	dēfensitārēminī	dēfensitārentur
	perfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēfensitātus sim dēfensitātus sis dēfensitātus sit dēfensitātī simus dēfensitātī sitis dēfensitātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēfensitātus essem dēfensitātus essēs dēfensitātus esset dēfensitātī essēmus dēfensitātī essētis dēfensitāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēfensitā	—	—	dēfensitāte	—
	futuro	—	dēfensitātō	dēfensitātō	—	dēfensitātōte	dēfensitantō
passivo	presente	—	dēfensitāre	—	—	dēfensitāminī	—
	futuro	—	dēfensitātor	dēfensitātor	—	dēfensitāminor	dēfensitantor