Appendice:Coniugazioni/Latino/defensito

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēfensitō, dēfensitās, dēfensitāvī, dēfensitātum, dēfensitāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēfensitāre	dēfensitari	dēfensitāvisse	dēfensitātum esse	dēfensitāturum esse	dēfensitātum iri
participio		presente		perfetto		futuro
		dēfensitans		dēfensitātus		dēfensitāturus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēfensitandi	dēfensitando	dēfensitandum	dēfensitando
gerundivo		dēfensitandus
supino		dēfensitātum (ablativo: dēfensitātu)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfensitō	dēfensitās	dēfensitat	dēfensitāmus	dēfensitātis	dēfensitānt
	imperfetto	dēfensitābam	dēfensitābas	dēfensitābat	dēfensitabāmus	dēfensitabātis	dēfensitābant
	futuro semplice	dēfensitābo	dēfensitābis	dēfensitābit	dēfensitabĭmus	dēfensitabĭtis	dēfensitābunt
	perfetto	dēfensitāvī	dēfensitāvīsti	dēfensitāvit	dēfensitāvĭmus	dēfensitāvīstis	dēfensitāvērunt, dēfensitāvēre
	piuccheperfetto	dēfensitāvĕram	dēfensitāvĕras	dēfensitāvĕrat	dēfensitāverāmus	dēfensitāverātis	dēfensitāvĕrant
	futuro anteriore	dēfensitāvĕro	dēfensitāvĕris	dēfensitāvĕrit	dēfensitāverĭmus	dēfensitāverĭtis	dēfensitāvĕrint
passivo	presente	dēfensitor	dēfensitāris, dēfensitāre	dēfensitātur	dēfensitāmur	dēfensitāmĭni	dēfensitāntur
	imperfetto	dēfensitābar	dēfensitabāris, dēfensitābāre	dēfensitabātur	dēfensitabāmur	dēfensitabāmĭni	dēfensitabāntur
	futuro semplice	dēfensitābor	dēfensitabĕris, dēfensitābere	dēfensitābĭtur	dēfensitābĭmur	dēfensitabimĭni	dēfensitabūntur
	perfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēfensitātus sum dēfensitātus es dēfensitātus est dēfensitāti sumus dēfensitāti estis dēfensitāti sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēfensitātus eram dēfensitātus eras dēfensitātus erat dēfensitāti eramus dēfensitāti eratis dēfensitāti erant
	futuro anteriore	participio passato (dēfensitātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēfensitātus ero dēfensitātus eris dēfensitātus erit dēfensitāti erimus dēfensitāti eritis dēfensitāti erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēfensitem	dēfensites	dēfensitet	dēfensitēmus	dēfensitētis	dēfensitent
	imperfetto	dēfensitārem	dēfensitāres	dēfensitāret	dēfensitarēmus	dēfensitarētis	dēfensitārent
	perfetto	dēfensitāvĕrim	dēfensitāvĕris	dēfensitāvĕrit	dēfensitāverĭmus	dēfensitāverĭtis	dēfensitāvĕrint
	piuccheperfetto	dēfensitāvissem	dēfensitāvisses	dēfensitāvisset	dēfensitāvissēmus	dēfensitāvissētis	dēfensitāvissent
passivo	presente	dēfensiter	dēfensitēris, dēfensitēre	dēfensitētur	dēfensitēmur	dēfensitemĭni	dēfensitēntur
	imperfetto	dēfensitarer	dēfensitareris, dēfensitārēre	dēfensitaretur	dēfensitaremur	dēfensitaremini	dēfensitarentur
	perfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēfensitātus sim dēfensitātus sis dēfensitātus sit dēfensitāti simus dēfensitāti sitis dēfensitāti sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēfensitātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēfensitātus essem dēfensitātus esses dēfensitātus esset dēfensitāti essemus dēfensitāti essetis dēfensitāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēfensitā	—	—	dēfensitāte	—
	futuro	—	dēfensitāto	dēfensitāto	—	dēfensitatōte	dēfensitānto
passivo	presente	—	dēfensitare	—	—	dēfensitamini	—
	futuro	—	dēfensitātor	dēfensitātor	—	dēfensitaminor	dēfensitantor