Appendice:Coniugazioni/Latino/deploro

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		deplorō, deplorās, deploravī, deploratum, deplorāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		deplorāre	deplorārī	deploravisse	deploratum esse	deploratūrum esse	deploratum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		deplorāns		deploratus		deploratūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		deplorandī	deplorandō	deplorandum	deplorandō
gerundivo		deplorandus
supino		deploratum (ablativo: deploratū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	deplorō	deplorās	deplorat	deplorāmus	deplorātis	deplorant
	imperfetto	deplorābam	deplorābās	deplorābat	deplorābāmus	deplorābātis	deplorābant
	futuro semplice	deplorābō	deplorābis	deplorābit	deplorābĭmus	deplorābĭtis	deplorābunt
	perfetto	deploravī	deploravīstī	deploravit	deploravĭmus	deploravīstis	deploravērunt, deploravēre
	piuccheperfetto	deploravĕram	deploravĕrās	deploravĕrat	deploraverāmus	deploraverātis	deploravĕrant
	futuro anteriore	deploravĕrō	deploravĕris	deploravĕrit	deploraverĭmus	deploraverĭtis	deploravĕrint
passivo	presente	deploror	deplorāris, deplorāre	deplorātur	deplorāmur	deplorāmĭnī	deplorantur
	imperfetto	deplorābar	deplorābāris, deplorābāre	deplorabātur	deplorābāmur	deplorābāmĭnī	deplorābantur
	futuro semplice	deplorābor	deplorābĕris, deplorābere	deplorābĭtur	deplorābĭmur	deplorābimĭnī	deplorābuntur
	perfetto	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo presente di sum deploratus sum deploratus es deploratus est deploratī sumus deploratī estis deploratī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum deploratus eram deploratus erās deploratus erat deploratī erāmus deploratī erātis deploratī erant
	futuro anteriore	participio passato (deploratus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum deploratus erō deploratus eris deploratus erit deploratī erimus deploratī eritis deploratī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	deplorem	deplorēs	deploret	deplorēmus	deplorētis	deplorent
	imperfetto	deplorārem	deplorārēs	deplorāret	deplorārēmus	deplorārētis	deplorārent
	perfetto	deploravĕrim	deploravĕris	deploravĕrit	deploraverĭmus	deploraverĭtis	deploravĕrint
	piuccheperfetto	deploravissem	deploravissēs	deploravisset	deploravissēmus	deploravissētis	deploravissent
passivo	presente	deplorer	deplorēris, deplorēre	deplorētur	deplorēmur	deplorēmĭnī	deplorentur
	imperfetto	deplorārer	deplorārēris, deplorārēre	deplorārētur	deplorārēmur	deplorārēminī	deplorārentur
	perfetto	participio passato (deploratus) seguito dal congiuntivo presente di sum deploratus sim deploratus sis deploratus sit deploratī simus deploratī sitis deploratī sint
	piuccheperfetto	participio passato (deploratus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum deploratus essem deploratus essēs deploratus esset deploratī essēmus deploratī essētis deplorati essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	deplorā	—	—	deplorāte	—
	futuro	—	deplorātō	deplorātō	—	deplorātōte	deplorantō
passivo	presente	—	deplorāre	—	—	deplorāminī	—
	futuro	—	deplorātor	deplorātor	—	deplorāminor	deplorantor