Appendice:Coniugazioni/Latino/emancipo

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		ēmancipō, ēmancipās, ēmancipāvī, ēmancipātum, ēmancipāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		ēmancipāre	ēmancipārī	ēmancipāvisse	ēmancipātum esse	ēmancipātūrum esse	ēmancipātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		ēmancipāns		ēmancipātus		ēmancipātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		ēmancipandī	ēmancipandō	ēmancipandum	ēmancipandō
gerundivo		ēmancipandus
supino		ēmancipātum (ablativo: ēmancipātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	ēmancipō	ēmancipās	ēmancipat	ēmancipāmus	ēmancipātis	ēmancipant
	imperfetto	ēmancipābam	ēmancipābās	ēmancipābat	ēmancipābāmus	ēmancipābātis	ēmancipābant
	futuro semplice	ēmancipābō	ēmancipābis	ēmancipābit	ēmancipābĭmus	ēmancipābĭtis	ēmancipābunt
	perfetto	ēmancipāvī	ēmancipāvīstī	ēmancipāvit	ēmancipāvĭmus	ēmancipāvīstis	ēmancipāvērunt, ēmancipāvēre
	piuccheperfetto	ēmancipāvĕram	ēmancipāvĕrās	ēmancipāvĕrat	ēmancipāverāmus	ēmancipāverātis	ēmancipāvĕrant
	futuro anteriore	ēmancipāvĕrō	ēmancipāvĕris	ēmancipāvĕrit	ēmancipāverĭmus	ēmancipāverĭtis	ēmancipāvĕrint
passivo	presente	ēmancipor	ēmancipāris, ēmancipāre	ēmancipātur	ēmancipāmur	ēmancipāmĭnī	ēmancipantur
	imperfetto	ēmancipābar	ēmancipābāris, ēmancipābāre	ēmancipabātur	ēmancipābāmur	ēmancipābāmĭnī	ēmancipābantur
	futuro semplice	ēmancipābor	ēmancipābĕris, ēmancipābere	ēmancipābĭtur	ēmancipābĭmur	ēmancipābimĭnī	ēmancipābuntur
	perfetto	participio passato (ēmancipātus) seguito dall’indicativo presente di sum ēmancipātus sum ēmancipātus es ēmancipātus est ēmancipātī sumus ēmancipātī estis ēmancipātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (ēmancipātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum ēmancipātus eram ēmancipātus erās ēmancipātus erat ēmancipātī erāmus ēmancipātī erātis ēmancipātī erant
	futuro anteriore	participio passato (ēmancipātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum ēmancipātus erō ēmancipātus eris ēmancipātus erit ēmancipātī erimus ēmancipātī eritis ēmancipātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	ēmancipem	ēmancipēs	ēmancipet	ēmancipēmus	ēmancipētis	ēmancipent
	imperfetto	ēmancipārem	ēmancipārēs	ēmancipāret	ēmancipārēmus	ēmancipārētis	ēmancipārent
	perfetto	ēmancipāvĕrim	ēmancipāvĕris	ēmancipāvĕrit	ēmancipāverĭmus	ēmancipāverĭtis	ēmancipāvĕrint
	piuccheperfetto	ēmancipāvissem	ēmancipāvissēs	ēmancipāvisset	ēmancipāvissēmus	ēmancipāvissētis	ēmancipāvissent
passivo	presente	ēmanciper	ēmancipēris, ēmancipēre	ēmancipētur	ēmancipēmur	ēmancipēmĭnī	ēmancipentur
	imperfetto	ēmancipārer	ēmancipārēris, ēmancipārēre	ēmancipārētur	ēmancipārēmur	ēmancipārēminī	ēmancipārentur
	perfetto	participio passato (ēmancipātus) seguito dal congiuntivo presente di sum ēmancipātus sim ēmancipātus sis ēmancipātus sit ēmancipātī simus ēmancipātī sitis ēmancipātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (ēmancipātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum ēmancipātus essem ēmancipātus essēs ēmancipātus esset ēmancipātī essēmus ēmancipātī essētis ēmancipāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	ēmancipā	—	—	ēmancipāte	—
	futuro	—	ēmancipātō	ēmancipātō	—	ēmancipātōte	ēmancipantō
passivo	presente	—	ēmancipāre	—	—	ēmancipāminī	—
	futuro	—	ēmancipātor	ēmancipātor	—	ēmancipāminor	ēmancipantor