participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo contāctus contāctă contāctum
genitivo contāctī contāctae contāctī
dativo contāctō contāctae contāctō
accusativo contāctŭm contāctăm contāctum
vocativo contāctĕ contāctă contāctum
ablativo contāctō contāctā contāctō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo contāctī contāctae contāctă
genitivo contāctōrum contāctārum contāctōrum
dativo contāctīs contāctīs contāctīs
accusativo contāctōs contāctās contāctă
vocativo contāctī contāctae contāctă
ablativo contāctīs contāctīs contāctīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo contāctŭs contāctūs
genitivo contāctūs contāctŭŭm
dativo contāctŭī contāctĭbŭs
accusativo contāctŭm contāctūs
vocativo contāctŭs contāctūs
ablativo contāctū contāctĭbŭs

contactus m sing, quarta declinazione (genitivo: contactus)

  1. contatto, tocco
  2. contagio, contaminazione (di malattie, ma anche in senso figurato)

contactus

  1. participio perfetto di contingō
cŏn | tāc | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /konˈtaːk.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /konˈtak.tus/

dal verbo contingō

discendenti in altre lingue